Op facebook Hallo Hart staan meer verhalen
Een tijdje stil hier. Ik zoek naar de juiste woorden hoe de soms intense processen te delen zonder te veel bloot te geven over deze mooie puber van inmiddels 17. In de zomer is ie flink ziek geweest, flink gehoest en keelpijn. “Ja mam ik heb heel mijn leven mijn mond op school gehouden en nu heb ik een plek waar dat niet hoeft. Ik ben zoveel gaan vertellen over dingen die ik moeilijk vond, natuurlijk heb ik nu keelpijn. “Hoe intens als je grote gevoelens voor iemand krijgt en je op je kop staat.
Hoe ongelofelijk mooi als je dan voelt dat je móet delen, ook al krijg je er buikpijn van en tril je de boel bij elkaar. Dat je móet vertellen wat er in je leeft. Tegen diegene. Zo kwetsbaar en eng. Zo dapper. En waarom? “Het moet van mijn hart. Anders word ik ziek. Het vreet me op van binnen. Het is een wervelwind van bakken liefde in me en het moet naar buiten stromen. Alles mag gezegd. Zuiver. Ik kan niet liegen mam. En nee een relatie hoeft niet. Lijkt me veel te moeilijk. Liefde is meer dan dat. Liefde is vooral grote vriendschap. Ik ben heel dankbaar. Ik heb eindelijk echte vrienden. “Wekenlang dagelijks tranen en zoeken naar woorden.
En het is hem gelukt. Er is rust. Er kan weer gewoon poep geschept worden. Varkens gevoerd. Zijn hart is open. De pijn is er uit. En ik? Ik begeleid, vond het soms spannend, word er soms heel moe van en ik leer. Zo doe je dat dus. Maak van je geen moordkuil. Hou de dingen niet binnenskamers. Heel je hart.